Τους τελευταίους δυο μήνες, όπως θα έχετε παρατηρήσει το "True Detective" μου είχε πάρει το μυαλό. Το σκεφτόμουν συνέχεια και προσπαθούσα να αποκωδικοποιήσω κάθε στοιχείο που μου έδινε ο δημιουργός του πάντα καταλήγοντας σε κάποια τρελή θεωρία. Σήμερα είδα το τελευταίο επεισόδιο της πρώτης σεζόν και μπορώ να πω ότι δεν με εντυπωσίασε... Για να είμαι ειλικρινής η σειρά μετά το 5ο επεισόδιο είχε αρχίσει να μου δίνει όλο και λιγότερα. Αυτό σε κανένα βαθμό όμως δεν μειώνει την αξία της και τη θέση που θα έχει για πάντα ανάμεσα στις αγαπημένες μου σειρές.
Για μένα ο Nic Pizzolatto αντί να κάνει ένα βήμα παραπέρα και να μας κάνει να μείνουμε στη θέση μας για αρκετή ώρα μετά το φινάλε και να μουρμουρίζαμε διάφορα, χωρίς να μπορούμε να φύγουμε από την Carcosa, απλά προτίμησε να πάρει τον εύκολο δρόμο και να μας αφήσει με μια (όχι τόσο ευχάριστη) αίσθηση μουδιάσματος.
Μας έκανε να φανταστούμε τόσα σενάρια, τόσα διαφορετικά πράγματα και προσωπικά με απογοήτευσε. Μας έδωσε τόσα σημάδια να ακολουθήσουμε, αλλά ο ίδιος δεν ακολούθησε κανένα. Ανέφερε για παράδειγμα τον πατέρα της Maggie, σημάδια σεξουαλικής κακοποίησης στην κόρη του Hart, τις παραισθήσεις του Cohle και πολλά άλλα. Θα μου πείτε αν σου είχε δώσει λιγότερα δεν θα σε τραβούσε το ίδιο σαν σειρά μέσα στη δίνη της, αλλά το πρόβλημα είναι ότι με τράβηξε, χάθηκα μέσα σε αυτήν και με πέταξε απότομα έξω μετά το φινάλε.
-Ας αφήσω τα παραπάνω και ας μιλήσω για κάτι πιο προφανές. Το γνωρίζω ότι χρειάζονταν ένα στοιχείο για να βρουν τον Errol με κάποιο τρόπο, αλλά το ότι είχε πράσινα αυτιά για έβαφε ένα σπίτι ήταν πολύ παρατραβηγμένο. Για μια σειρά προσεγμένη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια , είναι ίσως αυτό που με ενόχλησε περισσότερο απ' όλα...
- Το δεύτερο κομμάτι που δεν μου άρεσε ήταν η αλλαγή στα πιστεύω του Rust Cohle. Έχοντας ακούσει και το δημιουργό της σειράς να προσπαθεί να εξηγεί αυτήν την αλλαγή λέγοντας ότι, δεν ξύπνησε ξαφνικά και βρήκε τη θρησκεία, απλά έγινε λιγότερο πεσιμιστής. Το καταλαβαίνω αφού είχε (για δεύτερη φορά) μια εμπειρία που τον οδήγησε πολύ κοντά στο θάνατο. Παρ' όλα αυτά μου φαίνεται βεβιασμένο. Αν μου έλεγε ότι επιτέλους θρήνησε, με το δικό του τρόπο, το θάνατο της κόρης του και κατάφερε να συμφιλιωθεί με το γεγονός ότι είναι νεκρή θα το καταλάβαινα καλύτερα. Αλλά...
- Το χειρότερο για μένα είναι ο τρόπο που παρουσιάστηκαν σε όλη τη σεζόν οι γυναικείοι χαρακτήρες. Τίποτα παραπάνω από διακοσμητικά στοιχεία ή αντικείμενα για χρήση δίπλα στους δυναμικούς άντρες πρωταγωνιστές...
- Έχοντας όμως αναφέρει όλα τα αρνητικά του επεισοδίου ήρθε η ώρα να μιλήσω και για τα ωραία κομμάτια. Ένα από αυτά ήταν φυσικά το κυνηγητό με τον Errol Childress στην Carcosa. Ειλικρινά έπιασα τον εαυτό μου να κρατάω την ανάσα μου και να σκέφτομαι "Μην πας από εκεί,γύρνα πίσω!Μηηηηηη! Είναι πίσω σου!".
- Η οποιαδήποτε αναφορά σε λουλούδια και σεξουαλική πράξη έχει ταυτιστεί πλέον στο μυαλό μου με αυτήν την εικόνα...
- Η δουλειά τον ανθρώπων που έφτιαχναν τα σκηνικά σε ολόκληρη τη σεζόν ήταν εξαιρετική, αλλά η δημιουργία της Carcosa έφτασα σε άλλα επίπεδα. Ήταν απλά μαγική!
- Το οχυρό που είδαμε κατά τη διάρκεια του κυνηγητού είναι πραγματικό και βρίσκεται στη Louisiana. Ονομάζεται Fort Macomb, είναι του 19ου αιώνα και μπορείτε να μάθετε περισσότερα για αυτό εδώ.
- Αν θέλετε να ακούσετε το δημιουργό και το σκηνοθέτη της σειράς να σχολιάζουν ο τελευταίο επεισόδιο, σας τους έχω παρακάτω. Αλλά κρατήστε μια επιφύλαξη...
- Τέλος, αν θα έπρεπε να βαθμολογήσω το τελευταίο επεισόδιο της σειράς θα έλεγα ότι ήταν το πιο αδύναμο. Αυτό όμως δεν μειώνει την αξία της σειράς. Η σειρά κατάφερε να μας ταξιδέψει, να μας σοκάρει και να μας κάνει να σκεφτούμε πολύ και στην περίπτωση μου λίγο παραπάνω απ'όσο θα έπρεπε γι΄αυτό ίσως και απογοητεύτηκα. Σας προτείνω να την ξαναδείτε από την αρχή, το ίδιο θα κάνω και εγώ γιατί θα πάρει καιρό για να δούμε το δεύτερο κύκλο... Ελπίζω το "Fargo" και το "Game of Thrones" να μπορέσουν να καλύψουν σε κάποιο βαθμό αυτό το κενό για έτσι όπως το πάει το "The Walking Dead"...
Μπορεί η ανάλυση να τελείωσε αλλά ακολουθούν bonus!
1. Οι πιο ανησυχητικές, ανατριχιαστικές και ταυτόχρονα όμορφες εικόνες από το επεισόδιο...
2. Όταν ρωτήθηκε ο δημιουργός της σειράς, Nic Pizzolatto, για τη δεύτερη σεζόν, ανέφερε ότι θα περιέχει "hard women, bad men and the secret occult history of the United States transportation system." Χμμ... Δεν ακούγεται κακό!
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου! Δεν μου άρεσε καθόλου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορείς να μου πεις τι ήταν αυτό που είδε ο mcconaughey που έμοιαζε με γαλαξία και του απόσπασε την προσοχή;
Ειλικρινά για λίγο πίστεψα ότι είδε ότι έβλεπαν όλοι οι υπόλοιποι που ήταν μαγεμένοι με τον Yellow King και την Carcosa...
Διαγραφήαπό τις καλύτερες σειρές εβερ. δεν έχετε δίκιο κατά τη γνώμη μου για το φινάλε. το τι θεωρία μπορεί να έπλαθε ο καθένας στο μυαλό του δε σημαίνει οτι πρέπει να ισχύει. άλλωστε η σειρά εστιάζει στο δράμα των χαρακτήρων της και όχι στην πολύπλοκη υπόθεση- που- τελικά -είναι -μπλεγμένος- όλος -ο κόσμος. η φιλία των 2 πρωταγωνιστών (και η γαλήνη μέσα τους) είναι αυτή που πρωταγωνιστεί στο φινάλε, η οποία φιλία ''έλαμψε'' μες στο σκοτάδι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμένα τα συναισθήματα μου είναι κάπως ανάμεικτα. Όντως από τα πρώτα επεισόδια ήμουν ενθουσιασμένη. Η σειρά άφηνε πολλά ανοιχτά ενδεχόμενα, πολλά σενάρια, πολλά υποννοούμενα. Όντως η φαντασία μου οργίασε και ήθελα να οργιάσει και λίγο των δημιουργών. Το φινάλε, συμφωνώ με τον ανώνυμο 2 έδωσε τόπο στην φιλία των δυο ηρώων και στην γαλήνη που βρήκε ο Rust, αλλά με άφησε και με μια κάποια απογοήτευση. Σαν κάτι να μην ολοκληρώθηκε σωστά, σαν βιάστηκε να φτάσει ως εκεί και όπως λες κι εσύ Teddy σαν να με πέταξε έξω.
ΑπάντησηΔιαγραφή