The Watcher: "The Walking Dead" S05 E01 "No Sanctuary"

 Καλώς ήρθατε για ακόμα μια χρονιά στον τρομακτικό κόσμο του "The Walking Dead", απ'ότι φαίνεται φέτος δεν θα δούμε για πολύ ακόμη το Terminus. Στο τέλος της προηγούμενης σεζόν είχαμε αφήσει τον Rick και τους υπόλοιπους χαρακτήρες σε πολύ δύσκολη θέση, τους περισσότερους παγιδευμένους σε ένα container χωρίς να γνωρίζουν τι θα τους συμβεί και την Carol με τον Tyreese να προσπαθούν και εκείνοι να φτάσουν στο Terminus με την μικρή Judith.

   Οι δημιουργοί της σειράς ξέρουν να κάνουν ένα πράγμα καλύτερα απ'όλα και δεν απογοητεύουν ποτέ, αυτό είναι να ανοίγουν τις σεζόν με πολύ δυνατά επεισόδια. Η φετινή πρεμιέρα ήταν αδιαμφησβήτητα από τις πιο δυνατές της σειράς. Το "Then and Now" που χρησιμοποίησαν ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα πινελιά για να μας δείξουν πως ήταν τα πράγματα πριν την "αλλαγή" των ανθρώπων στο Terminus αλλά και τι την προκάλεσε τελικά.

  Πάντα είναι ενδιαφέρον, με κάθε σεζόν που περνάει, να μας δείχνουν μια διαφορετική ματιά στις πολλές κατευθύνσεις που μπορεί να ακολουθήσει ένας άνθρωπος για να επιβιώσει. Μέχρι στιγμής έχουμε δει την ειδιλιάκη ζωή στην φάρμα, τις δυσκολίες που προκύπτουν όταν ζεις στο δρόμο, την ζωή στη φυλακή με το συμβούλιο να αποφασίζει για τα πάντα και φυσικά την τρέλα στο Woodbury. Το Terminus είναι ακόμα ένα παράδειγμα αλλά ίσως το πιο σκληρό απ'όλα.

  Είναι ένα σκηνικό τρόμου, μια ομάδα ανθρώπων που έχουν πέσει τόσο χαμηλά και δεν νιώθουν πια τίποτα. Μέσα σε δυο επεισόδια είδαμε πως θα μπορούσε να είναι μια ομάδα έξυπνων, οργανωμένων και συγκρατημένων καννίβαλλων . Από τις πινακίδες που υπόσχονταν καταφύγιο, το τρόπο που κατάφεραν να έχουν το σήμα κινδύνου που ακούστηκε στο ραδιόφωνο μέχρι και τον τρόπο που "έσφαξαν" τα θύματα τους, το Terminus είναι μια καλοκουρδισμένη μηχανή. Το πρόβλημα φυσικά είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ψυχή και αυτό φαίνεται απόλυτα μέσα από δυο χαρακτήρες τον Gareth και τον Martin. O δεύτερος είναι απλά κουρασμένος. Κουρασμένος, νεκρός μέσα του και τρομακτικά υπολογιστικός. Στην συζήτησή όμως που είχε με τον Tyreese ειλικρινά με έκανε να σκεφτώ σοβαρά τα επιχειρήματα του μιας και ήταν σωστά. Η έξυπνη κίνηση για τον Tyreese θα ήταν (να σκοτώσει τον Martin) να πάρει το αυτοκίνητο και να φύγει, να προσπαθήσει δηλαδή να επιβιώσει. Τον εκπλήσσει πραγματικά η αφοσίωση του στους φίλους του και έτσι μαθαίνουμε ότι οι άνθρωποι στο Terminus δεν είναι οικογένεια ούτε καν φίλοι. Είναι απλοί επιζώντες, οι οποίοι έχουν χάσει κάθε ίχνος ανθρωπιάς μέσα σε αυτόν τον τρελό κόσμο, προσπαθώντας να επιβιώσουν με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, τρώγοντας άλλους ανθρώπους.

  Για τους παραπάνω λόγους ο Gareth είναι ένας από τους πιο ανατριχιαστικούς κακούς που έχουν συναντήσει μέχρι στιγμής οι πρωταγωνιστές μας, είναι ένα κολεγιόπαιδο με άδεια ψυχή. Ο Κυβερνήτης μπορεί να ήταν και αυτός τρομακτικός αλλά πάντα μπορούσες να διακρίνεις την τρέλα στα μάτια του. Με τον Gareth δεν υπάρχει αυτό, δεν είναι τρελός απλά δεν έχει καθόλου οίκτο, έχει τρομερή αποφασιστικότητα και αγριότητα. Κάνει τα ΠΑΝΤΑ για να επιβιώσει. Σκοτώνει, σφάζει, παγιδεύει, καταβροχθίζει σαν να μην έχει τίποτα πια σημασία. Είναι κάτι τόσο ανατριχιαστικό όσες φορές και αν το έχουμε δει σε ταινίες ή σειρές και το χειρότερο κομμάτι είναι ότι βγαίνει από τους χαρακτήρες με τρομερή πειστικότητα. Όπως είπε και η Mary είτε θα είσαι ο σφαγέας είτε το κοπάδι...

  Όλα τα παραπάνω μας κάνουν να αντιληφθούμε ακόμα περισσότερο γιατί μας τραβάει τόσο ο Rick και το υπόλοιπο group και γιατί η απόδραση τους ήταν τόσο εντυπωσιακή. Όλα ξεκίνησαν από την ακούραστη Carol και την εξαιρετική της ιδέα και αμέσως μετά πήρε την σκυτάλη o Rick κάνοντας αυτό που κάνει τόσο καλά από την μέση της προηγούμενη σεζόν. Όλα αυτά και όσα ακολούθησαν μας έδειξαν ξεκάθαρα ότι ακόμα και όταν όλα καταστρέφονται γύρω σου και υπάρχει μόνο αίμα και θάνατος υπάρχει κάτι που τους κάνει ακόμα ανθρώπους όπως είπε και ο Glenn.

  Τελειώνοντας θέλω να κλείσω λέγοντας ότι το επεισόδιο "No Sanctuary" δεν ήταν για το πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει ένας άνθρωπος αλλά για το πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει. Ήταν όχι για όσα κάνουμε για να σώσουμε τους εαυτούς μας αλλά για όσα κάνουμε για τους άλλους. Ήταν αξιόλογη η σκηνή προς το τέλος στην οποία ο Rick ένιωθε θυμό, οργή και μίσος. Ένα σημείο που θα μπορούσε να ανατρέψει οποιαδήποτε ισορροπία αλλά με την εμφάνιση της Carol και της Judith όλα άλλαξαν και ένιωσε πάλι "άνθρωπος".

  Μην ξεχνιόμαστε όμως, μόλις ξεκινήσαμε υπάρχουν ακόμα πολλά πράγματα που θα πρέπει να γίνουν. Πρέπει να βρεθεί η Beth, να μάθουν πόσοι επέζησαν από το Terminus και ποιές είναι τώρα πια οι προθέσεις τους, πρέπει φυσικά να πάνε τον Eugene στην Washington και τέλος "Γεια σου Morgan!". Όλα τα παραπάνω όμως θα τα κάνουν μαζί, αυτό ήταν το νόημα από την αρχή. Σίγουρα η σειρά είναι για τα ζόμπι και τους επιζώντες και το πόσο μακριά μπορεί μια τέτοια κατάσταση να φτάσει τον καθένα αλλά είναι και για την "οικογένεια" που έχουν δημιουργήσει και το τι θα κάνουν όχι μόνο για να μείνουν ζωντανοί αλλά και για να μην χωριστούν ξανά.

                                                                       BONUS

KA BOOM!

Αυτό το τρέξιμο!

Carol FTW!

Awww!

Αουτς...