To πέμπτο επεισόδιο της σεζόν του "The Walking Dead" είχε τίτλο "Self Help" και δυστυχώς δεν ήταν ιδιαίτερα καλό. Συνέβη όμως κάτι πολύ σημαντικό, το οποίο μας έκανε να νιώσουμε τρομερά ικανοποιημένοι γιατί έβγαλε από τη μέση ένα θέμα που έμοιαζε να τραβάει τις υπόλοιπες ιστορίες προς τα πίσω. Χωρίς αυτό πλέον ελπίζω να αρχίσουν κάποιοι από τους πιο χάρτινους χαρακτήρες να μοιάζουν σιγά σιγά όλο και πιο αληθινοί.
To πρόβλημα του επεισοδίου, αλλά και ολόκληρης της σεζόν για να είμαι πιο δίκαιη, είναι οι τρεις πιο καινούριοι χαρακτήρες, ο Abraham, ο Eugene και η Rosita. Αλλά θα μιλήσουμε για το συγκεκριμένο επεισόδιο, ξεκίνησε από την αρχή του όταν ξαφνικά μας ενημέρωσαν ότι ο Abraham και η Rosita έχουν σεξουαλική σχέση, κάτι που είχε υπονοηθεί φευγαλέα στην προηγούμενη σεζόν. Φάνηκε σαν να το στρίμωξαν μέσα στο επεισόδιο σε μια προσπάθεια να μας δείξουν ότι η Rosita επηρεάζει τον Abraham, κάτι βέβαια που φάνηκε τόσο βεβιασμένο και ψεύτικο αφού μέχρι στιγμής ο ρόλος της δεν είναι κάτι άλλο παρά μιας πολύ όμορφης γλάστρας. Μετά έχουμε τον Abraham που μοιάζει ανίκανος να μιλήσει σε κάτι άλλο παρά στρατιωτική γλώσσα, ένας γελοίος, αν μου επιτρέπεται να πω βγαλμένος με την κακή έννοια από τα κόμικς τρόπος, που μοιάζει τόσο ψεύτικος σε μια σειρά που υπερηφανεύεται για την ωμότητα και την ευθύτητα των διαλόγων ανάμεσα στους χαρακτήρες. Όλα τα παραπάνω γίνονται ακόμα χειρότερα από τον τρόπο που μιλάει και φέρεται ο Eugene, σαν ένας άλλος Rain man! Τέλος δεν βοηθάει καθόλου το γεγονός ότι κανένας, κυριολεκτικά κανένας, δεν αμφισβητεί σοβαρά την ιστορία του Eugene.
Αυτοί οι τρεις έχουν το "χάρισμα" να κάνουν κάθε σκηνή στην οποία πρωταγωνιστούν να μοιάζει ψεύτικη. Το στενάχωρο είναι ότι υπήρχαν σκηνές στο επεισόδιο όπου η αλληλεπίδραση ανάμεσα σε εκείνους και τους υπόλοιπους χαρακτήρες ήταν πολύ αληθινή (η συνομιλία του Abraham με τον Glenn όταν φύλαγαν σκοπιά, η σκηνή του Eugene και της Tara όταν της αποκάλυψε ότι εκείνος ευθυνόταν για το λεωφορείο και ο τρόπος που η Rosita υποστήριξε τον Abraham δημόσια αν και ξέραμε ότι είχε διαφορετική άποψη. Το θετικό είναι ότι οι ηθοποιοί κάνουν ότι καλύτερο μπορούν για να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους με πρώτο απ' όλους τον Michael Cuditz (Abraham). Αλλά είναι πολύ απλό, δυστυχώς κάτι δεν δουλεύει σωστά και μας βγάζει από το κλίμα κάθε επεισόδιο.
Αν εξαιρέσουμε λοιπόν κάποιες ενδιαφέρουσες σκηνές, όπως οι παραπάνω και κάποια πολύ πετυχημένα flashback, το επεισόδιο ήταν ιδιαίτερα φλάτ. Υπήρχαν τόσα πολλά πράγματα που συνέβαλλαν ώστε να το οδηγήσουν εκεί, η άβολη και περίεργη σκηνή στην οποία ο Eugene παρακολουθούσε την Rosita και τον Abraham να κάνουν έρωτα, η φράση που οδήγησε σε αυτή τη σκηνή (“first I gotta get some ass” ίσως είναι η χειρότερη ατάκα σε όλη τη σειρά) αλλά και το βιβλίο που διάβαζε ο Εugene, "The Shape of Things to Come", το οποίο παρέπεμπε στην ιστορία του Σαμψών κτλ. Ήταν όλα δυστυχώς τόσο μονότονα ή τραβηγμένα από τα μαλλιά που όταν έφτασε η στιγμή της μεγάλης αποκάλυψης (χωρίς να θέλω να περιαυτολογίσω αλλά το έλεγα από την αρχή) την αντιμετώπισα προσωπικά με τρομερή απάθεια. Πιστεύω ότι δεν με ένοιαζε τόσο πια για να δώσω σημασία, ήταν μεγαλύτερη η απογοήτευση μου που αυτή η υπόθεση τράβηξε τόσο πολύ και μας έβγαλε εκτός πορείας. Το πιο απολαυστικό κομμάτι του επεισοδίου ήταν αδιαμφισβήτητα οι μπουνιές του Abraham στον Eugene!
Το επεισόδιο "Self Help" ήταν ένας δρόμος για το πουθενά, αλλά μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι αρχικά με το γεγονός ότι έκλεισε ένα μεγάλο κεφάλαιο το οποίο θα μπορούσαν να έχουν τραβήξει δύο επεισόδια ακόμα. Αλλά και γιατί είδαμε επιτέλους ανθρώπινα συναισθήματα από τους τρεις αυτούς νέους χαρακτήρες. Όπως φαίνεται θα είναι για καιρό μαζί μας και η μόνη μου ελπίδα είναι ότι τώρα πια απαλλαγμένοι από το φορτίο που είχαν θα γίνουν πιο αληθινοί και ρεαλιστικοί. Η ιστορία τους μας έβγαλε εκτός πορεία αλλά τώρα πια μπορούμε πια να κοιτάξουμε και πάλι μπροστά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου