Δεν μιλάμε τόσο συχνά όσο θα έπρεπε για το "Vikings"... Είναι αλήθεια! Το τελευταίο επεισόδιο με έκανε πραγματικά να ανατριχιάσω και ειλικρινά είναι κάτι που δεν συμβαίνει συχνά.
Είμαι μεγάλη fan της σειράς από το πρώτο κιόλας επεισόδιο. Η πρώτη σεζόν ήταν εκπληκτική και πραγματικά μου φάνηκε ένας αιώνας μέχρι να ξεκινήσει η δεύτερη. Τα καινούρια επεισόδια είναι πολύ καλά και δεν με έχουν απογοητεύσει, αλλά δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με την πρώτη σεζόν.
Όλο αυτό άλλαξε για μένα χθες το βράδυ όταν είδα το έβδομο επεισόδιο. Η υπόθεση επιτέλους μπήκε πάλι σε τροχιά και όλοι περιμέναμε να δούμε τι θα γίνει τελικά με τον Jarl Borg. Θα ζήσει, θα καταφέρει να δραπετεύσει ή θα πεθάνει στα χέρια του Ragnar Lothbrok; Όλα ήταν ρευστά. Όταν όμως μπήκαμε στα τελευταία έξι λεπτά και σιγουρευτήκαμε ότι θα πεθάνει δεν περιμέναμε στιγμή ότι η σκηνή θα είναι τόσο έντονη.
Σαν μεγάλη fan του "Hannibal" είναι συνηθισμένη να βλέπω πολύ ανατριχιαστικές σκηνές εγκλημάτων αλλά η διαφορά είναι ότι δεν βλέπουμε ποτέ την διαδικασία αλλά μόνο το ολοκληρωμένο έργο. Είναι συνήθως σαν ένα γκροτέσκο έργο τέχνης το οποίο μπορεί να σε ανατριχιάζει άλλα ποτέ δεν μπορείς να πάρει τα μάτια σου από πάνω του. Δεν συνέβη κάτι τέτοιο στο τελευταίο επεισόδιο του "Vikings"...
Όταν ρωτήθηκε ο Ragnar Lothbrok, για το τι ακριβώς είναι το "Blood Eagle", απάντησε:
"The offender gets down on his knees, and his back is opened with knives. And then, with axes, his ribs are chopped away from his spine, and then his lungs are pulled out of this huge bleeding wound and laid upon his shoulders so they look like the folded wings of a great eagle. And he must stay like that - suffering - until he dies. If he suffers in silence, he may enter Valhalla. But if he screams, he can never into its portals."
Αυτό το παρακολουθήσαμε για έξι βασανιστικά λεπτά. Μπορεί να μην είδαμε όλες τις λεπτομέρειες αλλά είδαμε όσα χρειαζόταν για να νιώσουμε κάθε μαχαιριά και κάθε κόψιμο στο σώμα μας. Όλη η σκηνή συνδυάστηκε υπέροχα με τα βλέμματα των υπόλοιπων πρωταγωνιστών, μια λιποθυμία και φυσικά το πρόσωπο του Jarl Borg, ο οποίος κατάφερε να μην φωνάξει, κερδίζοντας επάξια την θέση του στη Valhalla!
Μπορώ να πω με σιγουριά ότι η σειρά ανέβηκε πολύ στα μάτια μου και ότι εκεί που είχε αρχίσει να με χάνει, κατάφερε να με κάνει να σκέφτομαι τη σκηνή για πολλές ώρες μετά. Μου αρέσει το "Vikings" γιατί μπορεί να περνάει 5-10 χρόνια από τη μια σκηνή στην άλλη, αλλά δεν έχει κανένα πρόβλημα να χρησιμοποιεί μεγάλο μέρος ενός επεισοδίου μόνο και μόνο για μια σκηνή, καταφέρνοντας να την αφήσει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου