The Watcher: "The Walking Dead" S05E11 "The Distance"

  Μετά από αρκετή τύχη, απελπισία αλλά και αυτό που όλοι ελπίζουμε να είναι πραγματική καλοσύνη των ξένων, ο Rick και η κουρασμένη ομάδα του υπέμειναν ακόμα μια δοκιμασία την προηγούμενη εβδομάδα για να καταφέρουν να γνωρίζουν ένα νέο πρόσωπο. Έτσι ξεκινά λοιπόν το τελευταίο επεισόδιο του "The Walking Dead" με τίτλο "The Distance".

  

  Είναι εμφανές ότι η δυναμική της ομάδας έχει ήδη αλλάξει αλλά το θέμα της ασφάλειας δεν έχει σταματήσει να είναι το πιο σημαντικό  καθώς μαθαίνουμε για τον Aaron και το υποτιθέμενο καταφύγιο του. Δεν έχουν βρει ακόμα κάποιο πραγματικά ασφαλές μέρος μετά τη φάρμα (αν εξαιρέσουμε ίσως τη φυλακή) στο οποίο να μπορούν να μείνουν για καιρό και να νιώθουν ήρεμοι. Δεν εκπλήσσει κανέναν λοιπόν ότι ο καθαρός και φρεσκοξυρισμένος Aaron προκαλεί έντονες αντιδράσεις όταν προσπαθεί να "πουλήσει" την ιδέα του, για ένα καταφύγιο που χρειάζεται audiotion για να μπει κανείς σε αυτό. Η πρώτη απάντηση στην πρόταση του είναι μια... μπουνιά! Αλλά επαναλαμβάνω ότι η εμφάνιση του, ο τρόπος που μιλάει, όλα όσα λέει και σε συνδυασμό με όλα όσα έχουμε δει την ομάδα να περνάει είναι η πρώτη λογική αντίδραση, μιας και όλα δείχνουν πως έχουμε γίνει και εμείς τόσο καχύποπτοι όσο ο Rick τελικά. Ίσως όμως και να συνέβη γιατί έμοιαζε σαν να προσπαθεί υπερβολικά να τους πείσει. Σε όλη τη διάρκεια του επεισοδίου μοιάζει να υπάρχει μια σιωπηλή απελπισία στο πρόσωπό του, η οποία δεν θυμίζει σε τίποτα την απελπισία που νιώθει ο Rick και η ομάδα, η οποία  το έκανε σχεδόν απίθανο να τον εμπιστευθεί κανείς. Που θα μας οδηγήσει όλο αυτό, δεν γνωρίζω αλλά θα είναι πολύ ενδιαφέρον...

 Τι μου άρεσε:

•  Ο τρόπος που η Michonne υποστήριξε την άποψή της και συνέχισε την υπέροχη εξέλιξη της από δεύτερο χαρακτήρα σε ηγέτη. Η Danai Gurira έχει καταφέρει μέσα σε δύο σεζόν να μας κάνει να ξεχάσουμε την κακή μας γνωριμία πίσω στον τρίτο κύκλο, όταν ο χαρακτήρας ήταν τρομερά κακογραμμένος. Από μια γυναίκα που το μόνο θετικό χαρακτηριστικό της είναι οι εκπληκτικές ικανότητες της με το σπαθί έχει γίνει ένας από τους πιο αγαπημένους χαρακτήρες. Σιγά αλλά σταθερά κατάφεραν να μας δείξουν την πολυπλοκότητα του χαρακτήρα της, ότι είναι πολλές φορές η φωνή της λογικής αλλά και η μόνη που μοιάζει να μπορεί να δώσει στο Rick να καταλάβει ότι κάνει λάθος και ότι δεν πρέπει να κοιτάζει μόνο το παρόν αλλά και το μέλλον.

•  Για άλλη μια φορά είδαμε τον εκπληκτικό τρόπο με τον οποίο το group κινείται όταν υπάρχει πρόβλημα. Ο τρόπος που κινητοποιήθηκαν για να ψάξουν τον σύντροφο του Aaron ήταν υπέροχος, ο κάθε ένας ξέρει αυτόματα τον ρόλο του, δίνονται διαταγές/οδηγίες και ακολουθούνται πιστά χωρίς δεύτερη κουβέντα. Μπορεί να το έχω ξαναγράψει αλλά αξίζει να ειπωθεί ότι η πλειοψηφία της ομάδας είναι απλοί πολίτες οι οποίοι εξαιτίας της κατάστασης έχουν γίνει μια μικρή παραστρατιωτική ομάδα και είναι ικανοί σχεδόν για τα πάντα!

•  Απόλαυσα ιδιαίτερα τον χαρακτήρα του Aaron μπορώ να πω. Τα πρώτα 30 λεπτά σκεφτόμουν πως αν τον είχε πυροβολήσει ο Rick δεν θα ένιωθα καθόλου άσχημα αλλά με την ώρα άρχισα να τον συνηθίζω ίσως και να τον συμπαθώ. Αν και ο φόβος για το τι θα ακολουθήσει υπάρχει ακόμα επειδή μου φαίνεται ιδιαίτερα ύποπτος, ο  Ross Marquand ήταν εκπληκτικός στο ρόλο του, νευρικός και ανυπόμονος αλλά ταυτόχρονα απόλυτος σε ότι έχει να κάνει με την ασφάλεια της ομάδας του.

•  Ο τρόπος με τον οποίο η σειρά πρόσθεσε όχι έναν αλλά δυο άντρες gay χαρακτήρες ήταν εκπληκτικός. Τους έδειξε σε μια σοβαρή, ώριμη, έξυπνη, γεμάτη συναίσθημα και χωρίς ιδιαίτερα κλισέ σχέση, όπως έχει κάνει και με τους straight χαρακτήρες ανά καιρούς. Πολλά μπράβο στο δημιουργό και στο κανάλι που με κάθε σεζόν μεγαλώνουν σιγά σιγά την ποικιλομορφία στη σειρά.

•  Η απόλυτα τρελή νυχτερινή μάχη ήταν εντυπωσιακή. Ναι τα εφέ δεν ήταν τα καλύτερα που έχουμε δει αλλά βλέποντας τον Glenn να χτυπάει τους walkers σαν να είναι σε παιχνίδι και τον Rick να πυροβολεί με το όπλο για τις φωτοβολίδες το κρανίο ενός walker άξιζε, γιατί μας έκανε να καταλάβουμε ότι όλα μπορούν να διαλυθούν σε λίγα δευτερόλεπτα.

•  Τέλος η ατάκα του Abraham "Might as well paint it red and put a ladder on it" ήταν υπέροχη και κατάφερε να μας κάνει να χαλαρώσουμε και να χαμογελάσουμε λίγο. Χρειάζονται περισσότερες παρόμοιες ατάκες.

  Τι δεν μου άρεσε:

•  Απόλαυσα το 75% της ερμηνείας του Andrew Lincoln και μπορώ να πω ότι έκανε πολύ καλή δουλειά στη μετάβασή του από την παράνοια, την καχυποψία προς την ελπίδα. Αλλά μετά από κάποια στιγμή ήθελα να ακούσω και την άποψη των υπολοίπων, να μιλήσουν και η Carol και ο Daryl. Έμοιαζε σαν να βλέπαμε μόνο την δική του οπτική και ειλικρινά με κούρασε λίγο.

  Τελειώνοντας θα πρέπει να πω ότι μου άρεσε αρκετά το επεισόδιο και περιμένω με αγωνία τι θα γίνει μετά. Θέλω να μάθω όλα τα μυστικά που κρύβει η Alexandria, να μάθω περισσότερα για τον Αaron και τον Eric αλλά και τι κρύβεται πίσω από αυτά τα τείχη. Ο Aaron μοιάζει να λέει όλα τα σωστά πράγματα αλλά η απάντηση του στην ερώτηση της Michonne, "Γιατί στις φωτογραφίες δεν υπάρχουν άνθρωποι" με έκανε ειλικρινά να ανησυχήσω και να ανατριχιάσω ταυτόχρονα για το τι μπορεί να συμβαίνει. Τέλος το επεισόδιο ήταν ένας καταπληκτικός πρόλογος για αυτό που μοιάζει να είναι το επόμενο κεφάλαιο για το "The Walking Dead".