Μετά από δυο όχι και τόσο δυνατά επεισόδια που δεν είχαν τρομερή συνάφεια και στα οποία η ιστορία δεν προχωρούσε με την ταχύτητα που θα έπρεπε, το "Game of Thrones" επανήλθε με ένα από τα καλύτερα του επεισόδια, το οποίο έβαλε πολλούς από τους κεντρικούς μας χαρακτήρες σε νέα μονοπάτια! Αυτά όπως πάντα όμως, είναι πολύ μπερδεμένα και γεμάτα με "σκιές"...
Ήταν ένα επεισόδιο γεμάτο με σκληρή πολιτικά και απεγνωσμένα σχέδια, το οποίο φάνηκε από την αρχή. Ξεκινήσαμε με το Stanis και τον Ser Davos σε ένα πλοίο να κατευθύνονται στο Bravos και την Σιδερένια Τράπεζα. Το Bravos ήταν υπέροχο, σκληρό και ίσως λίγο κρύο αλλά ταυτόχρονα πολύ όμορφο. Τα λόγια και οι γνωστές κατηγορίες του Stanis δεν έπιασαν τόπο με τους κυνικούς εκπροσώπους της τράπεζας που σύμφωνα με τα λόγια τους προτιμούν τους αριθμούς παρά τις υποσχέσεις. Η παθιασμένη και πολύ έξυπνη υπεράσπιση του Davos όμως φάνηκε να τους δίνει τελικά αυτό που χρειάζονταν και να καταφέρνει να κάνει μια ομάδα ανθρώπων που δεν νιώθουν τίποτα, τουλάχιστον να καταλάβουν το συμφέρον τους. Η σκηνή αυτή ήταν μια πολύ καλή υπενθύμιση της ιδιαίτερης σχέσης που έχουν αυτοί οι δύο άντρες, την αμοιβαία τους εμπιστοσύνη και τις αρχές που μοιράζονται. Αρχές που δεν έχουν φανεί σε κανένα επεισόδιο εδώ και εβδομάδες από άλλους χαρακτήρες, όπως και να έχει η επιστροφή αυτής της τόσο ιδιαίτερης φιλίας ήταν πραγματικά αναζωγονητική!
Η μοναδική στιγμή δράσης σε αυτό το επεισόδιο ήρθε από την Yara και τις προσπάθειες της να ελευθερώσει τον αδερφό της. Το θέμα είναι όμως ότι ο αδερφός της δεν υπάρχει πια, ο Theon έχει χαθεί μια για πάντα. Ο Ramsay Snow κατάφερε να τον "σπάσει". H πιο ανησυχητική σκηνή όμως ήρθε μετά την μάχη. Υπήρχε κάτι πολύ τρομακτικό και ταυτόχρονα αποθαρρυντικό στην καλοσύνη του Ramsay, ιδιαίτερα όταν συνδυάστηκε με τα επίπονα βασανιστήρια που έχει κάνει στον Theon (τα οποία είδαμε όταν έβγαλε την μπλούζα του). Οι ερμηνείες και των δύο ηθοποιών σε αυτή τη σκηνή ήταν εκπληκτικές. Ο Ramsay είναι μια διεστραμμένη ιδιοφυΐα και προσωπικά περιμένω να δω με αγωνία ποιο είναι το σχέδιο του και πως σκοπεύει να το υλοποιήσει.
Στην άλλη μεριά της narrow sea, το στέμμα φαίνεται να πέφτει βαρύ στο κεφάλι της Daenerys. Οι δράκοι της βασανίζουν τους υπηκόους της και τα αποτελέσματα της "δικαιοσύνης" της είναι πολύ σοβαρότερο απ' όσο φανταζόταν. Ήταν μια πολύ δυνατή σκηνή, που μας έδειξε ότι πραγματοποίησε την υπόσχεση που είχε δώσει στο προηγούμενο επεισόδιο. Το θέμα όμως είναι ότι η νεαρή βασίλισσα δεν είναι έτοιμη ακόμα να κυβερνήσει και ο τρόπος που το μαθαίνει είναι σκληρός και χωρίς κανένα ελαφρυντικό για την ίδια. Η Danerys πρέπει να μάθει ότι το να ελευθερώνεις απλά κάποιους σκλάβους, δεν σημαίνει ότι ξέρεις ούτε ότι μπορείς να κυβερνήσεις. Υπάρχουν πολύ σημαντικές διαφορές ανάμεσα στην δικαιοσύνη και την εκδίκηση και ότι ακόμα και ο άνθρωπος με το λιγότερο έλεος μπορεί να σου δείξει πολλά περισσότερα απ'όσα πίστευες.
Το σημαντικότερο κομμάτι ενός ήδη τρομερού επεισοδίου ήταν η δίκη του Tyrion, ο τρόπος που παρουσιάστηκε ολόκληρη η δίκη με έκανε να μείνω με το στόμα ανοιχτό. Όλα παρουσιάστηκαν απλά, χωρίς μουσική και χωρίς καμία διακοπή. Μια συλλογή από αλήθειες και ψέμματα συνδυάστηκαν με τους αριστοτεχνικούς χειρισμούς και τις μηχανορραφίες της Cersei και το βάναυσο σχέδιο της άρχισε να έρχεται σιγά σιγά στο φως. Πίο συγκλονιστικό όμως ήταν το ακλόνητο και αμείλικτο βλέμμα του Tywin Lannister καθώς καθόταν αδιάφορος απέναντι στον ίδιο του το γιο. Ο Dinklage ήταν εκπληκτικός σε αυτό το επεισόδιο είτε καθόταν χωρίς να λέει τίποτα είτε ξεσπούσε σε αυτά που άκουγε άδικα να τον κατηγορούν.
Τότε όμως ήρθε η τελευταία και πιο σκληρή προδοσία, μια που όλοι θα έπρεπε να είχαμε προβλέψει αλλά δεν τα καταφέραμε, πριν χτυπήσει η πόρτα πίσω της, πριν το βλέμμα θριάμβου εμφανιστεί στο πρόσωπο της Cersei, πριν η καρδία του Tyrion μας προσφερθεί στο χέρι... Πρέπει να αναφέρουμε ότι όσο και αν μας πλήγωσε η στιγμή της προδοσίας από την Sibel Kekilli, ήταν και η στιγμή που μας έδωσε την πιο ολοκληρωμένη ερμηνεία της, μετά από καιρό με σκαμπανεβάσματα (όχι πάντα από δικό της λάθος, αλλά και από το κακό τρόπο γραφής του χαρακτήρα της). Είχε ίσα μέρη φόβου, πικρίας, μίσους αλλά και στεναχώριας καθώς έστριβε το μαχαίρι στην καρδιά του μοναδικού ανθρώπου που την αγάπησε ποτέ.
Όλα τα παραπάνω οδήγησαν στο ξέσπασμα του Tyrion και πραγματικά ήταν κάτι το εξαιρετικό. Ο Dinklage δεν κράτησε τίποτα για τον ίδιο, ξεκίνησε με την περιφρόνηση που σιγόκαιγε, η οποία έγινε οργή και κατέληξε σε απέχθεια, με δηλητήριο να στάζει από κάθε αυτοκαταστροφική του λέξη. Ήταν μαγικό και ολοκληρώθηκε με ένα πολύ ιδιαίτερο αίτημα.
Δεν έχει υπάρξει κανένα κακό επεισόδιο στο "Game of Thrones", αλλά τα δυο τελευταία ήταν από τα πιο αδύναμα της σειράς. Το τελευταίο επεισόδιο όμως μας έδειξε μέσα σε πενήντα λεπτά γιατί αγαπάμε τόσο πολύ αυτή τη σειρά: εξαιρετικές ερμηνείες, πολύ ιδιαίτερο και προσεγμένο σενάριο και το μοναδικό δώρο του να απεικονίζουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ολόκληρο το φάσμα των ανθρώπινων συναισθημάτων σε ένα κόσμο που κυριαρχούσε και θα κυριαρχεί για πάντα ο πόλεμος.
.png "English"){kind=small}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου