The Watcher: "The Walking Dead" S05 E06 "Consumed"

  Έχω πει πολλές φορές ότι τα επεισόδια του "The Walking Dead" που μου κάνουν την μεγαλύτερη εντύπωση και μου μένουν χαραγμένα στο μυαλό είναι αυτά που εστιάζουν λιγότερο στον προορισμό και περισσότερο στο ταξίδι. Τα καλύτερα επεισόδια μερικές φορές είναι αυτά στα οποία οι χαρακτήρες αφήνονται ελεύθεροι και η κεντρική πλοκή της σεζόν μένει για λίγο στην άκρη.

  Αυτό το επεισόδιο ήταν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και βασισμένα στο συναίσθημα, όχι μόνο όμως για αυτή τη σεζόν μόνο αλλά ίσως και ολόκληρης της σειράς. Αυτό δεν εκπλήσσει κανέναν γιατί ας είμαστε ειλικρινείς αν μας έδιναν την επιλογή να παρακολουθήσουμε το τι συμβαίνει σε ολόκληρη την ομάδα ή να τους βάλουμε όλους στην άκρη και να παρακολουθήσουμε το "Carol's and Daryl's Show" νομίζω ότι θα διαλέγαμε αμέσως το δεύτερο, πόσο μάλλον αν το σόου αυτό είχε και τη Michonne μέσα! To επεισόδιο μπορεί να είχε σαν κεντρικό θέμα την αναζήτηση της Beth, αλλά ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για να δούμε τον τρόπο που αντιδρούν η Carol και ο Daryl χωρίς περισπασμούς και να μάθουμε τι νιώθουν ο ένας για τον άλλον αλλά και ο καθένας για τον εαυτό του την ίδια στιγμή προσπαθώντας να ξεφύγουν από την κόλαση που τους περιβάλλει. Ήταν εκπληκτικοί λοιπόν.

  Υπάρχουν πολλά πράγματα που δούλεψαν σωστά σε αυτό το επεισόδιο, το πιο σημαντικό απ' όλα ήταν η χημεία των πρωταγωνιστών αλλά και το πολύ δυνατό γράψιμο των χαρακτήρων. Ίσως μια από τις πιο σωστές αποφάσεις των σεναριογράφων ήταν, τουλάχιστον μέχρι αυτό το σημείο, να μην τους αφήσουν να έχουν μια ρομαντική σχέση, δεν λέω ότι δεν θα έπρεπε να συμβεί ποτέ αλλά αυτό που είδαμε ως αποτέλεσμα της σχέσης τους χωρίς κανένα ρομαντικό εμπόδιο ήταν να γίνουν και οι δύο χαρακτήρες πιο δυνατοί. Βλέπουμε λοιπόν δύο πολύ βασανισμένους χαρακτήρες, χτυπημένος και σχεδόν έτοιμους να σπάσουν, από τη ζωή που ζούσαν πριν, να καταφέρουν να γίνουν αυτό που πάντα προορίζονταν.

  Το να μάθουμε ένα κομμάτι από το παρελθόν της Carol από την ίδια στο επεισόδιο και όχι μέσα από ένα κουραστικό flashback ήταν πολύ ενδιαφέρον. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε το παρελθόν αλλά πια δεν μετράει τόσο, το σημαντικό είναι το παρόν και αυτό που έχουν γίνει οι δυο τους τώρα πια. Είναι επιζώντες κακοποίησης, αμέλειας αλλά και επιζώντες των δικών τους αποφάσεων (είτε ήταν σωστές είτε όχι). Έχουν γίνει και οι δύο δολοφόνοι, σκεπτόμενοι άνθρωποι, δίκαιοι, προστάτες αλλά και άνθρωποι που δρουν. Το μόνο αδύναμο κομμάτι στο επεισόδιο δυστυχώς ήταν όταν ο Daryl έγινε υπερβολικός και κάπνιζε το τσιγάρο αφήνοντας τον Noah να πεθάνει. Μου έμοιαζε ψεύτικο και αχρείαστο μιας και πλέον ο χαρακτήρας του είναι τελείως διαφορετικός*.

  Το χαρακτηριστικό που έκανε το επεισόδιο να ξεχωρίζει ήταν η απόλυτη βια που τους περιτριγύριζε. Γιατί μπορεί συναισθηματικά να είναι ακόμα εύθραυστοι παρόλο το σκληρό τους εξωτερικό, όταν δουλεύουν μαζί όμως είναι μια καλοκουρδισμένη μηχανή που ξεπερνάει οποιοδήποτε εμπόδιο βρεθεί στο δρόμο τους. Ο τρόπος που σκέφτονται είναι ιδιοφυής και η εξυπνάδα τους φαίνεται στα μικρά πράγματα αλλά και στον τρόπο που επιβιώνουν επεισόδιο με το επεισόδιο.

  Το "Consumed" ήταν επιτυχημένο λοιπόν γιατί τους επέτρεψε να μας αποκαλύψουν το ότι είναι τρωτοί τελικά. Είτε ήταν τα flashback της Carol όταν ήταν μόνη της είτε όταν έλεγε ο ένας στον άλλον πως έχουν αλλάξει με τον καιρό. Αυτό ήταν πάντα το κέντρο και η ψυχή της σχέσης τους, το ότι νοιάζονταν βαθύτατα ο ένας για τον άλλον και ένιωθαν τρομερή οικειότητα και τρυφερότητα. Αλλά ακόμα πιο σημαντικό ήταν ότι όλα αυτά συνέβησαν χωρίς να κλάματα και χωρίς να καταρρεύσει κανένας συναισθηματικά γιατί ακόμα και στις πιο συναισθηματικές τους στιγμές δεν σταματούν να είναι δυνατοί. 

  Η σχέση αυτών των δυο είναι ίσως η καλύτερη μέσα στη σειράς και αυτό το επεισόδιο είναι σίγουρο ότι την δυνάμωσε αρκετά. Ακόμα όμως και αν το μέλλον είναι αβέβαιο για τους δυο τους, καθώς η Carol πηγαίνει στο νοσοκομείο και ο Daryl επιστρέφει στην εκκλησία με τον Noah ξέρουμε ότι θα είναι δυνατότεροι από ποτέ, πάντα θα προχωράνε μπροστά και δεν θα κοιτάξουν ποτέ πίσω.

* Θα μου πείτε ότι το έκανε για να δείξει στην Carol ότι ακόμα νοιάζεται και ότι ακόμα σώζουν ανθρώπους γιατί στην προηγούμενη σκηνή είχε πει εκείνη ότι δεν ξέρει τι κάνουν πια και νοιώθει χαμένη. Όμως αυτό που λέω είναι ότι θα μπορούσε να το είχε δείξει με καλύτερο τρόπο...