The Watcher: ''The Walking Dead'' S05E14 ''Spent''

 Όλα όσα συμβαίνουν στο δεύτερο μισό της πέμπτης σεζόν του "The Walking Dead" και πιο συγκεκριμένα στην Alexandria έχουν μεγάλο ενδιαφέρον γιατί για πρώτη φορά η σειρά μας παρουσιάζει τον Rick και την υπόλοιπη ομάδα σαν τους ξένους, τους ανταγωνιστές, που θέλουν να "πάρουν" το καταφύγιο που άλλοι έχουν κουραστεί πολύ για να δημιουργήσουν. Στα προηγούμενα επεισόδια είχαμε δει πολλά σημάδια, όπως ο τρόπος με το οποίο ο Rick προσπαθεί να κρατήσει την ομάδα του ασφαλή, αλλά και λέγοντας πως αν η Deanna και οι υπόλοιποι δεν ξέρουν πως να κρατήσουν την πόλη τους ασφαλή, απλά θα τους την πάρουν. Όλα δείχνουν πως θα ακολουθήσει μια σημαντική αναμέτρηση, όχι όμως γιατί οι άνθρωποι στην Alexandria είναι κακοί, αλλά γιατί είναι αδύναμοι.

  Είναι το επόμενο βήμα στην εξέλιξη για την ομάδα, έχουν γίνει πια ένα, είναι απόλυτα αλληλοεξαρτώμενοι, τρομερά πιστοί ο ένας στον άλλον που όταν κάτι πάει στραβά ακόμα και είχε γίνει με τις καλύτερες προθέσεις, αν νιώσουν ότι αποτελεί απειλή δεν φοβούνται να λάβουν μέτρα. Είναι μια τρομερά ενδιαφέρουσα και ταυτόχρονα τρομακτική τροπή.

 Το επεισόδιο "Spent" έμοιαζε σαν την αρχή, όλων όσων θα ακολουθήσουν. Η αρχή της επόμενης φάσης της Alexandria. Δεν υπήρχε ούτε στιγμή φόβος στα μάτια τους, ούτε στιγμή μια δεύτερη σκέψη. Από την άλλη πολλές δεύτερες σκέψεις φάνηκαν να περνούν από το μυαλό της Deanna, μιας και άρχισε να αντιλαμβάνεται πως άνοιξε τις πύλες της πόλης σε πολύ δυνατούς ανθρώπους και δεν μπορεί να τους χειραγωγήσει. Ο Abraham πήρε εύκολα τον έλεγχο στις κατασκευές, ο Rick ξεκίνησε σιγά σιγά τις έρευνες, η Carol... είναι η Carol και ο Glenn πήρε και αυτός τον έλεγχο της μικρότερης ομάδας του (δυστυχώς όμως λίγο αργά). Ήταν ένα συναρπαστικό επεισόδιο και αν τα επόμενα 2 επεισόδια είναι τόσο δυνατά πραγματικά θα δούμε και πάλι το "The Walking Dead" στα καλύτερα του.

Τι μου άρεσε:

•  Ο Noah- O καημένος ο Noah (RIP)... Η σκηνή του στην αρχή του επεισοδίου ήταν πολύ συγκινητική και παρά τις χαζομάρες του (δεν νομίζω να ξέχασε κανείς το επεισόδιο "What’s Happening & What’s Going On") είχα αρχίσει να τον συμπαθώ πολύ. Ο θάνατος του με στεναχώρησε πολύ από την μια γιατί τον συμπαθούσα και από την άλλη γιατί όλα συνέβησαν μπροστά στα μάτια του Glenn. Ο Tyler James Williams ήταν εκπληκτικός σε αυτό το επεισόδιο. Θα μας λείψει.
•  Ο Abraham- Επιτέλους είδαμε τι μπορεί να κάνει όχι μόνο ο Abraham, αλλά και ο Michael Cudlitz! Πολύ καλή η ερμηνεία του και επιτέλους του δώθηκε περισσότερος χρόνος στην οθόνη γιατι 4-5 επεισόδια τώρα είχε μόνο μια ατάκα το πολύ(καλή μεν, αλλά μια!). Είναι γεννημένος αρχηγός, με σε μια και μόνο σκηνή μας έδειξε ότι τόσο καιρό ένιωθε σαν νεκρός, όμως μόλις ήρθε η στιγμή να δράσει ήταν σαν να αναστήθηκε. Ο τρόπος που έτρεξε προς τους walkers για να σώσει την κοπέλα ενώ όλοι οι άλλοι έκαναν πίσω ήταν εκπληκτικός και έτσι απλά πήρε τον έλεγχο και όλοι οι υπόλοιποι τον ακολούθησαν.
•  Τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν  στην αποθήκη- Η αλλαγή της δυναμικής ανάμεσα στον Glenn, τον Nicholas και τον Aiden ήταν ένα από τα δυνατά χαρτιά του επεισοδίου σε ότι έχει να κάνει με το ποιος κάνει τελικά κουμάντο. Αυτή την εβδομάδα είδαμε πως ο Glenn, σαν τον Abraham, είναι φτιαγμένος για να οδηγεί τους άλλους(στα λίγα επεισόδια που καταφέρνει να βγεί από τη σκιά του Rick). Ήταν εκπληκτική όλη αυτή η ακολουθία με τον Glenn να κερδίζει σιγά σιγά τον σεβασμό του Nicholas και να παίρνει το ρόλο του αρχηγού και να φτάνουμε μέχρι την τρομακτική στιγμή της δειλίας του Nicholas που οδήγησε στο θάνατο όχι μόνο του Aiden αλλά και τον Noah. Όταν ο Glenn χτυπούσε τον Nicholas ειλικρινά δεν ήθελα να σταματήσει μετά από δυο τρεις μπουνιές γιατί όλα ήταν τόσο καλογραμμένα και έγιναν τόσο γρήγορα που με έκαναν να νιώθω ότι είμαι εκεί.
•  Ο Eugene- Είναι πραγματικά αναζωογονητικός ο τρόπος με τον οποίο μιλάει ο Eugene για την δειλία του. Πραγματικά πιστεύει ότι γνωρίζει τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει και εμείς δεν μένει παρά να συμφωνήσουμε μαζί του. Ίσως ο Eugene πρέπει να είναι μόνιμα πίσω από τα τείχη, αφήνοντας το μυαλό του να κάνει την δουλεία που δεν μπορεί(ή δεν θέλει) να κάνει το σώμα και η συνείδηση του. Η συζήτηση του με την Tara ήταν ειλικρινέστατη και με έκανε να τον συμπαθήσω λίγο περισσότερο. Μέχρι τη στιγμή όμως που αναγκάστηκε να γίνει "ήρωας". Όλο αυτό όμως έγινε με πολύ ωραίο τρόπο επειδή ακόμα και εκείνη τη στιγμή δρούσε σύμφωνα με τους περιορισμούς των φόβων του. Το χέρι του δεν ήταν σταθερό, δεν είχε καλό στόχο, δεν ήταν γρήγορος ή δυνατός αλλά έκανε αρκετά για να σώσει την Tara. Ήταν μια εξαιρετική στιγμή.
•  Η Carol- Η Carol γίνεται πραγματικά τρομακτική, επεισόδιο με το επεισόδιο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ο Ιάγος, στον Οθέλο του Rick (αν θα μπορούσε να γίνει τέτοια σύγκριση) μιας και τον κατευθύνει να ακολουθήσει πιο σκοτεινά μονοπάτια. Η Carol σε κάνει να φοβάσαι όταν συμφωνείς μαζί της μιας και είναι το πιο ακραίο μέλος στην τριανδρία του Rick, η μόνη που θα σκότωνε για να φτάσουν εκεί που θέλουν χωρίς να κάνει ούτε παύση. Όλα αλλάζουν τώρα που φαίνεται πως ο άντρας της Jessie είναι μέθυσος πιθανότατα χτυπάει εκείνη και τον μικρό της γιο. Αυτό ρίχνει αλάτι στις πληγές της Carol που δεν είχαν κλείσει ποτέ και όλα δείχνουν ότι το προσωπείο που χρησιμοποιούσε αναγκαστικά επειδή βρίσκονταν στον "πολιτισμό"  σύντομα θα πέσει και τη θέση του θα πάρει το χάος. Η Melissa McBride είναι μοναδική, δεν χορταίνω να την βλέπω.

Τι δεν μου άρεσε:

•  Ο Gabriel- Ενώ αντιλαμβάνομαι την γενική ιδέα του προδότη μέσα από το γκρουπ του Rick και την ειρωνεία του να είναι ο Gabriel, ο χαρακτήρας του όμως δεν με πείθει καθόλου, ακόμα και αν είναι ένας απλός ψευτο-ανταγωνιστής. Το μόνο ενδιαφέρον βρίσκεται στο γεγονός ότι μας δίνει μια άλλη εικόνα της δειλίας, που έρχεται άμεσα σε αντίθεση με αυτή του Eugene, από το πως αντιδρούν όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Με έχει κουράσει πολύ όμως γιατί ο χαρακτήρας του είναι κακογραμμένος, σκεφτείτε πως τέσσερα επεισόδια τώρα δεν τον είχαμε δει καθόλου και εμφανίστηκε από το πουθενά μόνο όταν χρειάστηκε στους σεναριογράφους για να κάνει κάποια αλλαγή στην πλοκή.

  Εκτός από την σκηνή με τον Gabriel λοιπόν μπορώ να πω ότι ήταν ένα πολύ καλό επεισόδιο. Ακόμα και η ιστορία της Jessie με τον άντρα της είχε αρκετό ενδιαφέρον γιατί μοιάζει σαν να αποκαλύπτεται η σήψη στην Alexandria σιγά σιγά αλλά δεν είναι αυτό που περιμέναμε. Δεν είναι τρέλα ή χάος αλλά κάτι πιο απλό και...καθημερινό, πράγματα που συνέβαιναν πριν, όταν οι ζωές τους ήταν "κανονικές".

  Παρά τα σχόλια μου για τον τρόπο που χειρίζονται οι συγγραφείς τον Gabriel, όλα αυτά που λέει έχουν βάση. Ο Rick και η ομάδα του θέλουν κάτι παραπάνω από την ασφάλεια, θέλουν τον έλεγχο, την βεβαιότητα και τη δύναμη. Σιγά σιγά είτε με τη δύναμη, είτε από συνήθεια θα πάρουν τον έλεγχο. Η Deanna μόλις αρχίζει να αντιλαμβάνεται σε ποιους έχει να ανοίξει τις πόρτες της. Η ομάδα του Rick λοιπόν δεν θέλει να γυρίσει στην απλή καθημερινή ζωή αλλά να επιβιώσει με κάθε κόστος. Η ερώτηση βέβαια είναι το τι ρόλο θα παίξουν οι άνθρωποι της Alexandria στην συνέχεια...