Μέχρι πριν περίπου δυο χρόνια η τηλεόραση είχε γεμίσει με αστυνομικές σειρές, που έλυναν σε κάθε επεισόδιο μια διαφορετική υπόθεση. Οι τηλεθεατές άρχιζαν να κουράζονται και ευτυχώς τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να αλλάζει το τοπίο. Κάποιες από τις καλύτερες σειρές των τελευταίων δυο ετών ασχολούνται με ένα έγκλημα ή έναν serial killer τη σεζόν. Με αυτό το τρόπο οι διαδικασίες δεν γίνονται πολύ γρήγορα, όλα είναι πολύ πιο ρεαλιστικά και ταυτόχρονα σου δίνουν το χρόνο να "βυθιστείς" στην υπόθεση. Εξαιρετικά παραδείγματα είναι οι πρόσφατες σειρές "The Fall", "The Bridge", "Broadchurch" και η πρώτη σεζόν του "Forbrydelsen". Αν και υπάρχουν πολλές αστυνομικές δραματικές σειρές ήδη, το HBO, μας παρουσίασε ακόμα μια την προηγούμενη βδομάδα, το "True Detective".
Αυτή η σειρά όμως διαφέρει. Ναι, είναι ακόμα μια σειρά με έναν serial killer, γεμάτη με σκηνές φόνου που μοιάζουν να είναι βγαλμένες από το κεφάλι του Bryan Fuller. Ναι, οι πρωταγωνιστές μας είναι κλασσικοί χαρακτήρες τέτοιων σειρών. Ο Rust Cohle (Matthew McConaughey) είναι ο απρόβλεπτος νεότερος αστυνομικός, με τις περίεργες συνήθειες (και τεχνικές), "πρώην" αλκοολικός με προβληματικό παρελθόν που παλεύει να ξεπεράσει το θάνατο του παιδιού του και ο Martin Hart (Woody Harrelson) είναι ένας τύπος που τα κάνει όλα σύμφωνα με τους κανόνες αλλά ταυτόχρονα πίνει πολύ και ερωτοτροπεί, ενοχλείται συνέχεια από τις ιδιαίτερες απόψεις του συνεργάτη του και είναι πιστός στην γυναίκα και την θρησκεία του, όποτε τον βολεύει.
Αλλά αυτή η σειρά είναι διαφορετική. Δεν μιλάω μόνο για το πως είναι γραμμένη (Nic Pizzolatto), ούτε για την ιδιαίτερη απόφαση του HBO να χρησιμοποιήσει τον ίδιο σκηνοθέτη για όλα τα επεισόδια (Cary Fukunaga), ούτε όμως για τις εξαιρετικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών.
Ο βασικός λόγος είναι γιατί η υπόθεση του φόνου έρχεται μετά από την ανάλυση των χαρακτήρων. Η ξένη σειρά "True Detective" είναι ουσιαστικά για δύο άντρες που παλεύουν με τους προσωπικούς τους δαίμονες, που τυχαίνει να δουλεύουν σε αυτήν την υπόθεση, η οποία βγάζει όλα τα θέματα-προβλήματα τους στο προσκήνιο. Το πραγματικό μυστήριο δεν είναι ποιος είναι ο δολοφόνος (αν και έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε ποιος είναι πραγματικά, μιας και το πρώτο επεισόδιο υπονόησε ότι μπορεί να είναι και ο Cohle), αλλά το ποιοι είναι πραγματικά αυτοί οι δύο άντρες.
Αν και έχουμε δει μόνο το πρώτο επεισόδιο, πιστεύω ότι η έρευνα για το δολοφόνο θα μπαίνει όλο και περισσότερο στο παρασκήνιο, χωρίς αυτό να είναι κάτι κακό. Έχω καιρό να δω κάποιον ηθοποιό να μπαίνει τόσο πολύ στο πετσί του ρόλου, όπως κάνει ο Matthew McConaughey, που μπορεί εύκολα να σε κάνει να χαθείς σε αυτά που λέει. Αν τα δεις βέβαια γραμμένα και πάρεις το χρόνο να τα αναλύσεις δεν βγάζουν φυσικά το ίδιο συναίσθημα, αλλά και πάλι αξίζουν.
"I think human consciousness is a tragic misstep in evolution. We became too self aware, nature created an aspect of nature separate from itself. We are creatures that should not exist by natural law…We are things that labor under the illusion of having a self, a secretion of sensory, experience, and feeling, programmed with total assurance that we are each somebody, when in fact everybody is nobody."
Στα μελλοντικά επεισόδια θα δούμε κι άλλες τέτοιου είδους συζητήσεις (και κάποιες ίσως πιο ουσιαστικές), κυρίως για την ύπαρξη του Θεού, οι οποίες λειτουργούν εκπληκτικά, όχι μόνο γιατί ότι βγαίνει από το στόμα του McConaughey γίνεται με τρομακτική πίστη αλλά γιατί έρχεται σε αντίθεση με τον "πεζό" χαρακτήρα του Harrelson, ο οποίος αν και απορρίπτει αυτά που λέει ο συνεργάτης του, είναι σαφές ότι τον έχουν ταρακουνήσει οι πεποιθήσεις του. Κατά τη διάρκεια του πρώτου μέρους της σεζόν, αυτή η υπόθεση εξελίσσεται σε μια συζήτηση σχετικά με την ύπαρξη, τον άνθρωπο, το θάνατο, το πένθος αλλά και τι είναι αυτό που μας παρακινεί. Τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο σαν τον Cohle (που πιστεύει μόνο στην μπύρα και τα τσιγάρα του) να σηκώνεται από το κρεββάτι του το πρωί...
Είναι ο Rust Cohle ο δολοφόνος; Πιθανότατα όχι. Ποιος είναι; Ειλικρινά δεν έχω ιδέα, αλλά δεν με νοιάζει κιόλας. Αυτό που θέλω να δω, είναι όλα τα επίπεδα του χαρακτήρα του και να μάθω τι τον κάνει να ξεπερνάει τα όρια. Μπορώ τελικά να πιστέψω στις μηδενιστικές του θεωρίες; Οι πράξεις των δύο ντετέκτιβ δεν είναι τόσο σημαντικές όσο είναι οι συζητήσεις πίσω από αυτές. Οι συνεντεύξεις (ανακρίσεις;) είναι εύκολα το highlight της σειράς που, όπως φαίνεται, θα είναι μια από τις καλύτερες αστυνομικές σειρές των τελευταίων ετών.
TELIO
ΑπάντησηΔιαγραφή